þurka

I)

(að), v. to dry, make dry (gerðu þeir mikinn eld ok þurkuðu sik).

II)

f.

1) drought, dryness;

2) towel.

* * *

1.

að, [Dan. tørkne], to dry, make dry, Eg. 204, Jb. 249, K. Þ. K. 83, Barl. 115, Pr. 474; hann tók dúkinn, ok þurkaði sér á miðjum, … þar kemr enn ef Guð lofar, at vér þykkjum þess verðir at þ. oss á miðjum dúki, Fms. vi. 322; þeir slógu fyrst hey mikit, síðan þurkuðu þeir ok færðu í stórsæti, Eb. 150; þ. heyit …, nema því heyi er Þórgunna þurkaði, 260.

2.

u, f. a towel, Sturl. iii. 111 C, and so in mod. usage; skó-þurka, a shoe-wiper.

2. drought, dryness, Stj. 591, Mar. þurku-samr, adj. dry, droughty, of a season; þ. sumar, Bs. i. 245.